بررسی وضع موجود اوضاع اقتصادی شهر محمله نشان میدهد که بخش خدمات اقتصاد غالب شهر را تشکیل میدهد. این بخش منبع اصلی درآمد شهروندان را تشکیل داده و اکثریت شاغلین شهر در این قسمت مشغول فعالیت میباشند.
بخش خدمات به شدت تحت تاثیر و وابسته به دو بخش صنعت و کشاورزی است. به این معنی که رونق دو بخش نامبرده سبب نیاز روز افزون به بخش خدمات خواهد شد. به عنوان نمونه هر قدر که دو بخش صنعت و کشاورزی قوی تر و فعال تر باشد فعالیتهای خدماتی مانند بازرگانی، واسطه گری، کارگری، خدمات و حمل و نقل جاده ای، خدمات تعمیرگاهی و… رشد می یابد و از سوی دیگر وجود خدمات قوی که پاسخگوی نیازهای بخش صنعت وکشاورزی باشد، توسعه آنها را در بر خواهد داشت.
در وضعیت فعلی شاغلان بخش خدمات را عمدتا کارگران (زراعی و ساختمان) و در مرتبه بعد کارمندان وکارکنان ادارات تشکیل می دهند. در عین حال تعداد محدودی نیز در زمینه رانندگی و یا مغازه داری به فعالیت مشغلوند.
بخش کشاورزی رتبه دوم را در اقتصاد شهر داراست و عده ای از اهالی شهر از این طریق امرار معاش مینمایند. کشاورزی شهر وابسته به کشت گندم، جو، صیفی جات، محصولات باغی(خرما) و تولیدات دامی است. محصولات تولیدی شهر (زراعی، باغی و لبنی) عمدتا توسط واسطه ها خریداری شده و در مواردی نیز شهروندان نسبت به ارسال آنها به شهر خنج و یا شیراز اقدام کرده و در آن محل به فروش می رسانند.
شهر محمله فاقد کارگاه و یا کارخانه صنعتی است و در محدوده آن هیچ گونه فعالیت صنعتی بچشم نمی خورد؛ لذا بخش صنعت در شهر محمله سهمی اندک در اقتصاد شهر دارا می باشد. این امر عدم رونق مشاغل مرتبط با صنعت را در این شهر موجب گشته است. در عین حال از جمله نزدیک ترین صنایع به این شهر می توان از شرکت گاز ایثار در فاصله ۳ کیلومتری جنوب شهر و در مرتبه بعد صنایع مستقر در شهر خنج (فاصله ۴۵ کیلومتری) اشاره کرد. شرکت گاز ایثار با توجه به دربرگرفتن تنی چند از شاغلان شهر، سهمی مهم در ساختار اقتصادی شهر محله ایفا می کند. با لحاظ مطالب مذکور، تعداد شاغلان این شهر در بخش صنعت شامل ۲۳ نفر بوده که ۱۱.۴۴ درصد از کل شاغلان شهر را شامل شده و نشان از ضعف فعالیتهای صنعتی دارد. لذا با توجه به محدودیتهای بوجود آمده در بخش کشاورزی، یکی از عمده درخواستهای مردم شهر محمله اشتغال جوانان خصوصا در بخش صنعت می باشد.
در شهر محمله صنایع دستی نیز از رونق چندانی برخوردار نیست. در سالهای گذشته، بافت فرش بخشی از ساختار اقتصادی شهر را تشکیل می داده، لکن در وضعیت فعلی این صنعت رو به زوال رفته و در صورت وجود نیز جنبه خودمصرفی بخود گرفته است. در این راستا می توان نسبت به توسعه فعالیتهای کارگاهی و توسعه صنعت ساختمان، توسعه صنایع دستی و توسعه صنایع تبدیلی کشاورزی از طریق ارائه تسهیلات کم بهره به اهالی و کارگاههای آموزشی اقدام نمود.